Soms tikt de tijd speels voorbij, om vervolgens om te vliegen en dan weer precies de maat te slaan. En een enkele keer verstilt de tijd tot een eindeloos moment. We beleven tijd op onze eigen wijze, afhankelijk van hoe we ons voelen en waar we mee bezig zijn. Onze leeftijd heeft daar ook nog eens invloed op. Hoe zit dat?
Als ik me verveel, dan lijken minuten wel uren te duren. Voel ik stress, dan heb ik tijd te kort. En ga ik helemaal op in waar ik mee bezig ben, dan vergeet ik de tijd en ben ik verbaasd als het uur om is. Of de tijd langzaam of snel gaat, hangt dus af van waar we mee bezig zijn en hoe we ons daarbij voelen. Dit wordt ook nog eens beïnvloed door ons denken. Want vaak zitten we met onze gedachten niet in het hier en nu maar in het verleden of in de toekomst. Terwijl ik met iets bezig ben, denk ik bijvoorbeeld aan die leuke film van gisteravond, of ik maak plannen voor volgende week. Dat we perspectief hebben op ons verleden en onze toekomst maakt ons mens. Het geeft ons de mogelijkheid om ons als individu en als samenleving te ontwikkelen, maar belemmert ons vaak ook om bewust aanwezig te zijn in het hier-en-nu. Bekende auteurs als Eckhart Tolle wijzen ons op de helende invloed van aandachtig in het hier-en-nu aanwezig zijn.
Niet alleen ons gedrag, denken en voelen heeft invloed hoe we de tijd ervaren, ook onze leeftijd speelt een grote rol. Hoe ouder we worden hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Een van de verklaringen die daarvoor wordt gegeven gaat als volgt. Naarmate we ouder worden omvat een bepaalde tijdseenheid een kleiner percentage van ons leven. Voor een kind van tien jaar maakt een levensjaar tien procent uit van zijn leven, maar voor iemand van vijftig jaar is dat maar twee procent. Elk afgelopen jaar maakt dus een kleiner deel uit van je leven en dat geeft je de indruk dat de tijd steeds sneller gaat.
En als we ouder worden is er nog iets aan de hand. Volgens de zogenaamde socio-emotionele selectiviteitstheorie verandert je tijdsperspectief met het ouder worden van een open naar een meer gesloten tijdsperspectief. Als je jong bent, heb je het gevoel eindeloos tijd te hebben en ben je bezig met ambities en groei gerelateerde doelen. Je hebt een open tijdsperspectief (vanaf de geboorte). Je horizon loopt als het ware altijd in de verte met je mee. Als je ouder wordt groeit het besef dat het leven eindig is. Je krijgt een meer gesloten tijdsperspectief (tot de dood). Je horizon komt dichterbij, als ware de aarde toch een platte schijf, en je op een dag aan de rand zult staan om vervolgens van deze wereld ‘te vallen’. Met dit besef groeit meestal de behoefte te investeren in sociaal en emotie gerichte doelen. Je richt je op activiteiten die er naar jou gevoel echt toe doen, zoals meer tijd doorbrengen met de mensen om wie je geeft.
Zo kent de tijd vele gezichten en weerspiegelt waar je op dat moment mee bezig bent, hoe je je voelt, wat je denkt, je leeftijd en hoe oud of jong je je voelt.
Tijd van mijn leven
De tijd loopt
wandelt
van de wieg
tot mijn dood
langs jeugd, pubertijd
de eerste liefde en volwassenheid
In dit ogenblik
haalt hij me in
een vage schim
en in het voorbijgaan
laat hij zien
wat ik tot nu toe heb gedaan
om dan te verdwijnen
en mijn toekomst in te gaan
Ik volg
benieuwd
naar wat komen gaat
maar weet
dat bij onze volgende tref
ik weer een stuk verder ben
op mijn levensweg.
Erhard Föllmi
0 Reacties